Voetbal is voor iedereen

In februari 2021 is Bert Romein op eigen initiatief gestart met Kans Voetbal. Wat is begonnen met een één-op-één training aan een jongetje is inmiddels flink uitgegroeid. Want de gedachte is dat iedereen moet kunnen voetballen. Ook als je om welke reden dan ook niet in het reguliere voetbal past.

“Ik ben altijd trainer geweest in het reguliere voetbal en wilde iets betekenen voor kinderen die daar niet in terechtkunnen. Bijvoorbeeld omdat ze autisme, ADHD, downsyndroom of een lichamelijke beperking hebben. Ik wil ze gewoon graag helpen, mede omdat ik zelf niet altijd de hulp heb gekregen die ik in mijn eigen leven zocht. Met één jongen startte ik de voetbaltraining. En hij hielp mij op zijn beurt om fit te worden en uit mijn eigen dalletje te klimmen. Na hem zijn er inmiddels 15 kinderen bijgekomen, die elke zaterdagmorgen komen voetballen. Ze zijn tussen de 6 en 20 jaar oud, en we trainen in twee leeftijdsgroepen. Ik maak vooraf altijd een planning, zodat de voetballertjes weten bij welke trainer ze zitten.
Dit geeft ze rust en zekerheid. We eindigen de training vaak met een partijtje.”

“Sowieso staat buiten kijf dat bewegen voor iedereen belangrijk is. Alleen al voor de spieren
van deze kinderen is beweging nodig. Ik zou
niet weten waar deze groep anders terechtkan.
Er is niet veel keuze. Dan kom je toch al snel terecht in de huiselijke sfeer. We hebben ouders die 30 kilometer rijden om hun kind hier elke zaterdag heen te brengen. Dat zegt wel iets. Maar dit gaat verder dan bewegen. Het is ook het samenzijn en elkaar respecteren. Je zit namelijk allemaal in hetzelfde schuitje. Je leert sociaal te zijn, te winnen en verliezen. We hebben bijvoorbeeld een jongen die in het gewone voetbal niet kon aarden. Sociaal kwam hij niet mee. En als je hem dan nu ziet! Het is onze meest sociale jongen; hij helpt zijn voetbalmaatjes met veters lussen en helpt ze overeind als ze op de grond vallen. Hij is zó gegroeid hier, dat is heel mooi om te zien. Andere kinderen konden niet alleen buitenspelen, maar kunnen hier vrij rondlopen in een vertrouwde omgeving. En de kinderen bepalen wat we doen. Als ze willen schommelen, ook goed. Niks moet. Naast het voetballen doen we elk jaar wat leuks met elkaar, zoals een BBQ.”

Trots gevoel
Welk gevoel overheerst er? “Vooral een gevoel van enorme trots. Dat we iets voor deze kinderen kunnen doen, zodat ze meetellen en erbij horen. De dankbaarheid is altijd van hun gezichten af te lezen en ze geven vaak een knuffel. En ook onze tien trainers zijn dankbaar. Ze gaan met een tevreden gevoel hun weekend in. We delen met elkaar de passie dat voetbal voor iedereen moet zijn. Zo bezoeken we ook elk jaar voetbalclubs in de omgeving om een training te verzorgen. Zodat álle clubs weten dat, wanneer er iemand bij ze rondloopt die er niet helemaal past, hij bij ons juist op zijn plek zal zijn.”