Waar ik nu sta, is niet komen aanwaaien

Margreet van Stralen (55) uit Ochten doet haar achternaam eer aan. Ze straalt weer, lacht weer als vanouds en geniet van het leven. Ze heeft een pittige, ingewikkelde en onnatuurlijke periode in haar leven achter de rug. Haar enorme drive om te knokken én haar thuisfront hebben haar erdoorheen gesleept.

“Ik had destijds allerlei vage klachten en daar kwam toen uitval aan mijn linkerkant bij. Uiteindelijk kreeg ik in oktober 2022 de diagnose: een goedaardige hersentumor, meningeoom. Ondertussen kon ik niet meer alleen zijn en was een gevaar voor mezelf. Ik viel om de haverklap. Anderhalve maand later ben ik met succes geopereerd en na drie dagen kreeg ik meerdere epileptische aanvallen in het UMC Utrecht, waar ik nog lag. Ik was opnieuw verlamd aan mijn linkerkant en het gevolg was nog drie weken opname in revalidatiecentrum Hoogstraat. Dat wereldje daar vond ik verschrikkelijk, maar ik had geen keuze en was realistisch. Mijn doel was om met goede begeleiding zo snel mogelijk naar huis te kunnen. Ik heb geknokt als een malle. Alles wat ik er zelf fysiek aan kon doen, greep ik aan om het maximale eruit halen. De rest moet je mee dealen. Er was perspectief en daar klampte ik me aan vast. Met kerst mocht ik met protocollen naar huis. Met oud en nieuw ook. In januari mocht ik definitief naar huis. Ik moest weer leren lopen en fietsen.”

Gelukkig is Margreet altijd heel sportief geweest en ging ze snel terug naar haar vertrouwde sportschool Juliën in Lienden. “Zij hebben een revalidatieprogramma voor me opgezet. Ik ben ze heel dankbaar voor de vakkundige begeleiding. Ook daar kreeg ik regelmatig om mijn oren ‘Margreet doe even rustig nu, de dag is nog lang. Verdeel je energie’. Ik wilde maar door. Naast het sporten ben ik begonnen met bewegen via QR-Fit. Je loopt een beweegroute en scant de bordjes via een app op elk gewenst niveau. Heel laagdrempelig!”
“Ik ben gaan wandelen, bewegen en uitwaaien met wat eenvoudige oefeningen. Dat zorgde voor een goede opbouw in mijn herstel. Het ging écht opwaarts met mij. Ondanks bestralingen – 30 in totaal – ben ik blijven wandelen, door weer en wind. Je bent kwetsbaar en probeert onzekerheid, angst en verdriet te overwinnen en positief te blijven. De tranen vloeiden soms rijkelijk hoor. Na die bestralingen was ik fysiek wonderbaarlijk fit. Ongelooflijk! Daarom is mijn advies ook altijd: mensen, blijf bewegen! Al is het op een hometrainer of op een stoel, beweeg! Inmiddels heb ik de groepslessen ook weer opgepakt. Dat was wel een ding, omdat ik bang was dat de aansturing vanuit mijn hersenen niet goed zou werken.”

Uit mijn kleine cocon
“Ik heb een goede uitslag gehad en voel me goed. Dat zorgt voor een boost en ik ben dankbaar dat ik vanuit mijn kleine cocon mijn verhaal wat breder durf te delen, omdat ik het iedereen gun. Mijn traject heeft echt bloed, zweet en tranen gekost. Waar ik nu sta, is niet komen aanwaaien. Maar ik heb ervaren dat je elke dag opnieuw de kracht kan vinden om door te gaan. Dat je het moet accepteren als je kleine stapjes vooruit zet, want meerdere kleine stapjes bij elkaar zijn ook één grote stap. En dat je vooral geduldig moet zijn. Er is ook veel moois op mijn pad gekomen. En zonder de enorme steun van mijn coachende man en zonen was het niet gelukt. Als afsluiting van deze periode willen we dit jaar met ons gezin een route van QR-Fit op Aruba lopen. Daar gaan we voor!”